Nadat ik de serie had gezien wilde ik al een tijdje het boek ook lezen! Natuurlijk heb ik dat ook gewoon gedaan! Ik was best verbaasd door sommige dingen in het boek, want ze waren totaal verschillend van de serie! Wat vond ik van het boek?
Auteur: Jay Asher
Uitgever: Razorbill
Genres: Young Adult
Bladzijdes: 352
ISBN: 9781595147882
Uitgave: Paperback
Prijs: € 5,99
Rating: 7,5/10
Klik hier voor de goodreads pagina
Clay Jensen returns home from school to find a strange package with his name on it lying on his porch. Inside he discovers several cassette tapes recorded by Hannah Baker–his classmate and crush–who committed suicide two weeks earlier. Hannah’s voice tells him that there are thirteen reasons why she decided to end her life. Clay is one of them. If he listens, he’ll find out why.
Clay spends the night crisscrossing his town with Hannah as his guide. He becomes a firsthand witness to Hannah’s pain, and as he follows Hannah’s recorded words throughout his town, what he discovers changes his life forever.
Thirteen Reasons why was een boek waar ik al ontzettend lang naar uitkeek om hem te lezen! Ik had wel een beetje een idee over het verhaal, omdat ik de serie al gezien had. Maar toch was ik verrast door de vormgeving van dit boek! Vanaf de cover, waar we Hannah op een schommel zien, tot de tekentjes in het boek, alles vertelt een verhaal. Ik vind dit echt super gaaf gedaan, omdat het simpelweg perfect past bij dit boek! Je leest twee perspectieven, die erg goed aangegeven worden. Hannah is schuingedrukt en Clay dus niet. Soms las ik iets te ver door en snapte ik het even niet meer, maar dan merkte ik dat het perspectief was geswitched en viel alles weer op zijn plek!
Normaal gesproken houd ik er totaal niet van als er teveel gewissel is tussen de perspectieven. Ook bij dit boek had ik daar een beetje last van, maar lang niet zoveel als dat ik normaal heb. Op een of andere manier paste het gewoon heel goed bij dit boek! Simpelweg omdat het schuingedrukte in het verleden afspeelt en word verteld door Hannah, via de casettes. Omdat het casettes zijn heeft Clay er veel interactie mee, dit helpt heel erg bij het beseffen dat je leest waar Clay naar luistert.
Toen ik begon aan dit boek vond ik Hannah echt een heel irritant en egoïstisch karakter. Het feit dat ze casette bandjes achterliet en mensen direct de schuld gaf van haar zelfmoord schoot mij totaal in het verkeerde keelgat. De gedachtes die door mijn hoofd gingen waren ‘Heeft ze hen aangesproken hierop toen ze nog leefde?’ en ‘Hadden ze het uberhaubt kunnen merken?’ en ‘Waarom zou je dit doen?’. Ik snapte niet waarom je zo’n enorme trap na zou geven nadat je zelfmoord had gepleegd. Het kwam mij heel erg wraakzuchtig over en daar ergerde ik me gewoon ontzettend aan.
Naar mate dat het verhaal vorderde snapte ik meer en meer waarom Hannah dit deed. Ze wilde gehoord worden, ze wilde dat mensen naar haar zouden luisteren en haar verhaal zouden horen. Tenminste, dat is de indruk die ik kreeg tegen het einde van het boek. Maar alsnog lag het niet helemaal lekker bij me. Sommige ’tapes’ vond ik wat twijfelachtig. Om spoilers te vermijden zal ik niet vertellen welke tapes.
Dit boek kan men bewust maken dat een klein dingetje al een litteken kan achterlaten en dat moet bespreekbaar worden gemaakt. Dit vind ik een erg goede boodschap, een die vaker in boeken voor moet komen als je het mij vraagt. Maar heeft dit boek mij laten huilen? Nee. Heeft dit boek mijn ogen geopend? Nee, mijn ogen waren al geopend. Maar ik kan me voorstellen dat dit boek de ogen van anderen kan openen. Asher maakt gebruik van realistische situaties, dingen die echt kunnen gebeuren. Dat maakt dit boek een heel stuk interessanter dan wanneer het teveel ‘verzonnen’ zou overkomen. Dit is een erg goede keuze geweest van Asher.
De karakters vind ik niet ontzettend goed. Ze zijn een beetje vlak en daar blijft het een beetje bij. Hannah en Clay krijgen de meeste karakters ontwikkeling, maar dat is vanzelfsprekend want zij zijn de hoofdpersonages. Toch heb ik het gevoel alsof ze niet zoveel ontwikkeling hebben gekregen als zou kunnen, vooral Clay. Ik kan er niet echt mijn vinger op leggen. De schrijfstijl is erg vlot, ook in het engels!
Het boek is best wel anders dan de serie, maar daar ga ik nog eens een apart artikel over schrijven! Het boek leest heel snel door en heeft een vlotte schrijfstijl. Hij is best wel heftig en dus niet voor iedereen geschikt. Maar het is zeker interessant om een keer te lezen! Heb jij hem al gelezen?
